Blog (poëzie) 5 maart 2023
Collage van teksten, geschreven de afgelopen dagen.
5 maart 2023
Het is woensdag nu. Het is al dag nog voor het nacht was.
Alsof vermoeidheid je geen moeite meer kost nu,
kan je je begeven tussen de mensenmassa
met de sterren in je armen, je hoofd in de wolken.
Hier staat geschreven wat echt was, en dus ook wat nep was.
Hier staat allesomvattend een toekomst neergepend.
Nog voor het escaleert jammer ik al.
We staan even snel te springen bij goed nieuws.
Nu wil de tekst uit je vel kruipen.
Je laat het na to-the-point te komen;
de toekomst hard te maken;
pen in de vuist gekneld, de wereld in.
Het was altijd al dag.
Ik heb je nodig.
Laten we genoegen nemen met de staat van de dingen;
de manier waarop ze zich afspeelt voor je ogen;
de dag zonder dat je ze mag meemaken is de dag te veel.
Het is om gek van te worden:
ikzelf die geen weg weet met de dingen zoals ze zijn.
Alles is verbasterd - uit zijn puurheid uitgekleed -
in zijn onschuldigheid
nog onbevangen nog voor ze volwassen wordt.
Alles is verbasterd omdat jij getekend bent door een ziekte.
In tussentijd beperk je je angsten tot een minimum.
Op een woensdag kan je wel schrijven.
Zolang je maar het gevoel hebt dat je echt leeft.
Er is geen vastberaden doel dat je voor ogen hebt.
Er moet wel altijd gewerkt worden.
Er ligt een steen op het begrip ‘verhaal’.
No more storytelling.
Ik kan er niet zonder jou aan beginnen.
Je moet me meer toelaten.
Ik merk mezelf eindelijk op in de tekst.
Er is een klankenspel tussen mijzelf
en de manier waarop je jezelf voorleest.
Voor de luisteraar is het eender,
want horen is altijd een eerste keer.
Je leest altijd iets van jezelf voor.
Met jezelf.
Ik doe het voor een onvolmaakt, volkomen logisch verlangen.
De staat van de dingen staat letterlijk treurig.
Wat ga je daar niet aan kunnen veranderen?
Een schoonheidsfoutje gaat wel eens aan je voorbij.
De vuist die je maakt na de inslag van het drama op je geweten.
Vertelt dat niet ook iets?
Waarom er geschreven moet worden is even belangrijk als het schrijven zelf?
De tekst vol oneliners wordt saai.
De tekst zonder oneliners irrelevant.
Wat wil de tekst van mij?
Alles, tot op de bodem.